Լեզվակռիվը սկսվեց
http://lezvakriv.blogspot.com/
Լեզվի մանիֆեստ կամ անասունների ազգ Մաս Ա
եւ Մաս Բ
Tagged: “Ինծիլիգենցիա” Toggle Comment Threads | Ստեղնաշարի կարճատներ
-
ustahrant
-
ustahrant
Աշխատանքի օրվա կապակցությամբ
Ա. Աշխատանքը նորից պետք է դառնա հիմնարար արժեք ետարդիական եւ խաղային եւ կառնավալային ռազմավարություններից հետո:
Բ. Ստեղծագործողականության ռոմանտիկայով տառապող մտավորականի փոխարեն պետք է գա մտավոր արտադրողականության ռիթմով եւ աշխատանքի կազմակերպման տեխնոլոգիայով մտահոգված մտքի բանվորը: (More …)
-
Gayane
Արդիացված մեկնաբանություն,ամբողջովին համամիտ եմ:
-
ustahrant
Պատասխան Արման Գրիգորյանին:
«Աշխատանքը պետք է վերանա: Աշխատանքը շահագործման խորհրդանիշն է»:Եթե խոսքը պրոլետարի մասին է, այո՛: Բայց այստեղ խոսքը աշխատանքի մասին է, որը ստեղծում է ավարտուն արդյունք: Նա չի «աշխատվում» ուրիշի համար, այլ ինքն իր համար է: Այլապես չէի կոչի դա բանական աշխատանք:
«Ում են պատկանում այդ “մտավոր արտադրողականության ռիթմով եւ աշխատանքի… Ավելին… կազմակերպման տեխնոլոգիայով մտահոգված աշխատավորի” աշխատանքային գործիքները»
Բնականաբար գործքիները պատկանում են «նոր արհեստավորին»: Եթե ինդուստրիալիզմի այգաբացին արհեստավորը ստիպված էր ծախել իր աշխատանքային ժամանակը դրամագլխի տիրոջը` չունենալով մրցունակ աշխատանքային գործիքներ, ապա այսօր ստեղծվում է «նոր արհեստավորի» հնարավորություն շնորհիվ համակարգչի եւ համացանցի: Ես վերցնում եմ իմ օրինակը, որը եզակի չէ: Իմ աշխատանքային գործքիները պատկանում են ինձ, ինչպես եւ իմ աշխատանքային ժամանակը: Ես հնարավորություն ունեմ պատրաստել պրոդուկտ, որը կարող եմ ե՛ւ վաճառել շահագրգիռ գնողին, ե՛ւ անվճար տրամադրել մարդկանց:
«Կրթությունը և նոր տեխնոլոգիաները կազատեն մարդուն “Աշխատանքի Կուռքից”»
Կրթությունն ինքը աշխատանք է: Եթե ես զբաղված եմ ինքնակրթությամբ` իմ հետարքրքությունից կամ շահերից ելնելով, ես դա կոչում եմ աշխատանք: Խոսքը նրա մաիսն է, որ դասական քրմական մտավորականը ենթադրում է, որ իրեն պետք չէ ո՛չ կրթություն, ո՛չ էլ տեխնոլոգիա, քանի որ ինքն ուղիղ կապի մեջ է վերեւների հետ:
«Գործարանային արտադրական ցեխերում արհեստավորներին կփոխարինեն “Մտածող Մեքենաները”»
Մեքենաները չեն կարող փոխարինել իմ աշխատանքը: Նրանք կարող են ազատել իմ ժամանակը ավելորդ մեխանիկական տարրերից: Միգուցե մի օր մեքենան կարողանա իմ փոխարեն նաեւ հոդված գրել կամ լեզու սովորել: Ինքը դա հիմա էլ մասամբ անում է, բայց բուն բանական գործըթնացը ես կնախընտրեմ պահել ինձ: Դա է իմ աշխատանքը:
«Ամեն մարդ ինքը կտնօրինի իր ազատ ժամանակը»
Բնականաբար: Բայց ի՞նչն է խանգարում մարդուն իր ազատ ժամանակը պլանավորել կամ ստեղծել իր անձնական արտադրական պլանը, եթե նա ազատ մարդ է:«Բույսերի, կենդանիների, մարդկանց և մեքենաների մեջ արհեստականորեն սարքված հիերարխիան կվերանա»:
Մեքենաների մասին չգիտեմ (չեմ մտածել, չնայած դուրս գալիս է), բայց բույսերի, կենդանիների եւ մարդկանց միջեւ հեիրարխիայի վերացումը, այն քիչ մտքերից է, որը ես չեմ վերանայել այն պահից, երբ 17 տարեկանումս այն իմ մոտ ծնվեց: Մարդու ազատումը բնական ցիկլի կապանքներից տեխնիկայի (լայն եւ նախնական իմաստով` արհեստ, աշխատանք, գործիք, գիտություն) միջոցով ինքնանպատակ չէ: Մարդը ազատում է նաեւ բնությունը: Ի դեմ մարդուն բնույթւոն ինքն է ազատագրվում:
«Աշխատանքի սկզբունքը հավասարապես ժխտում է ավանդական ռոմանտիկ հայրենասիրության եւ ավանդական ռոմանտիկ լիբերալիզմի հիմքերը:
“Աշխատանքի Կուռքը” արդարացնում է ապրելու ընդացքում հաճույք ստանալուց զրկված մարդկանց գոյությունը, երբ աշխատանքային գործիքների տերերը վայելում են կյանքը»Իմ համար կյանք վայելելը իմ սիրված եւ նախընտրած գործերով զբաղվելն է: Ես դա կոչում եմ աշխատանք: Դա ազատ աշխատանք է, կամ ձգտում է լինել այդպիսին, քանի որ ինձ ոչոք չի աշխատեցնում: Աշխատանքային գործիքներն իմն են:
«Բոլոր մարդիկ, նույնիսկ երեխաները սովորություն ունեն մտածելու և ամեն մարդ ինքն է ընտրում իր կյանքի նպատակը»
Եվ ի՞նչ: Արդյոք դրանից բխում է, որ «նոր արհեստավորը» չի կարող այլ մարդկանց, «եւ նույնսիկ երեխաների» նման ինքն ընտրել ի՛ր նպատակը:
«Մշակութային հեղափոխության նպատակն է մարդուն ազատել ստիպողական աշխատանքի որևէ անհրաժեշտությունից»
Դրանից էլ սկսեիր: Ո՞րտեղ է է այստեղ խոսք գնում ստիպողական աշխատանքի մասին:
-
-
ustahrant
Օտարալեզու դպրոցի այլընտրանքները
ustahrant.wordpress.com -ի Էքսկլյուզիվ (https://ustahrant.wordpress.com/2010/04/26/exclusive/)
Ի՞նչ կարելի էր անել, եթե նպատակն իրոք լիներ Հայաստանը աշխարհին ինտեգրելը եւ քաղաքակրթությանը հաղորդակից դարձնելը: Մի նպատակ, որին անձամբ ես երկու ձեռքով եւ երկու ոտքով կողմ եմ: (More …)
-
ani
Հիանալի է…
-
ustahrant
Մերսի:)
-
Robin Hood
Հրանտ ջան, հետաքրքիր առաջարկներ էին, բայց անիրատեսական: Ուրեմն առաջինի պարագայում, դուք ցանկանում եք երեխաներին, որոնք առանց այդ էլ ծանրաբեռնված են այլ առարկաներով, ծանրաբեռնել ավել առարկաներով, որոնք են գրաբարի, արևմտյան հայերենի և բարբառների մասին պատկերացում կազմելը? Հետաքրքիր է այդ որ առարկաների դասաժամերի հաշվին եք ցանկանում դա մտցնել? Այ այսպես, գալիս են, հետաքրքիր առաջարկներ անում, ոմանք լսում, կրկին սղագրում կրթական ծրագիրը, կոնսպեկտավորված գրքեր գրում, որից միայն կրթության որակն է տուժում: Մյուս տարբերակի պարագայում էլ, այսինքն երեխաները փաստացի ոչ մի լեզվի չտիրապետեն: Այսինքն դուք առաջարկում եք հայերենին լավ տիրապետելու հետ մեկտեղ սովորել լավ անգլերեն, ռուսերեն, մեկ հատ էլ արևմտյան լեզու և մեկ տարածաշրջանային: Փաստորեն ոչ մի լեզվի նորմալ չտիրապետեն էլի:
Ինչպես երևի նկատեցիք ես հետևում եմ այս թեմայի զարգացումներին և ամեն տեղ նկատում եմ “գավառական մտածելակերպ” արտահայտությունը: Նախ կարծում եմ դուք ցուցաբերում եք անհանդուրժողական վերաբերմունք գավառների բնակչության հանդեպ, քանզի ընտրել եք ձեր միտքը պարզորոշ արտահայտելու այդ ուղին: Երկրորդը, ինչ ի նկատի ունեք անընդհատ դա կրկնելով? Կարծում եմ “գավառականության” լավ օրինակ է նաև անհանդուրժողականությունը “գավառականների” նկատմամբ , այնպես որ ” Մի դատիր, որ չդատվես”: Թողեք կրթության հարցը գիտակներին, դուք դրա մասնագետը չեք, և ավելին շատ հեռու եք կրթության հարցերից: -
ustahrant
Ռոբին Հուդ ջան
Կետ 1. Արեւմտահայերեն եւ բարբառների համակարգ: Հայերենի բարբառների համակարգի մասին, ինչպես նաեւ արեւմատահայերեն գրականի արեւելահայ գրականից հիմնական տարբերությունների մասին պատեկրացուըմ տալու համար շատ քիչ ժամանակ է պահանջվում: Չեմ կարող, իհարկե ստույգ ասել, բայց յուրաքանչյուրի համար մոտավորապես մի 5 դասը լրիվ բավական է: Բարբառների համակարգից պատկերացում կազմել նշանակում է իմանալ քանի տիպի են դրանք լինում, ի՛մչ աշխարհագրական բաշխվածություն ունեն, ինչով է տարբերվում բարբառը խոսվածքից: Վերջ: Եթե մի օր զբաղվածությունս պակասի,, պատսրաստ եմ նույնիսկ դասի պլան կազմել, ու դուք էլ կհամոզվեք թե ինչ քիչ ինֆորմացիայի մասին է խոսքը: Փոխարենը շահում ենք այն, որ մարդիկ սկսում են հասկանալ ի՛նչ ասել է բարբառ, ինչու բարբառները պետք չէ արհամարել, եւ ինչու պետք չէ շփոթել բարբառը, խոսակցականը, սլենգը: Նոր առարկա պետք չէ: Հայերենի համար նախետասված մի քանի դասաժամը լրիվ բավական է:
1.1. Արեւմտահայերեն: Այստեղ նույնպես նոր առարկա պետք չէ: Բավական է բացատրել հնչյունական եւ մի քանի հիմնական քերականական տարբերությունները: Այս դեպքումմ էլ քիչ ջանքով շահում ենք ահագին բան: Խելոք մարդ էք, մտածե՛ք, երախենրն այսպես թե այնպես անցնում են արեւմտահայ գրականության նմուշներ, որոնք շատ կարեւոր են մեր գրականության համար` Վարուժան, Սիամանտո, Մեծարենց, Զոհրաբ, իսկ իրականում է՛լ ավելի շատ անունների պետք է ծանոթ լինեն: Ես հաճախ եմ լսել բողքենր, թե կարդում ենք չենք հասկանում: Արդյոք, Մեծարենցի պես բանաստեղխին աբելի հասկանալի դարձնելը այն նպատակը չէ, հանուն որի կարելի է մի քանի դաս հատկացնել արեւմտահայերենին: Խոսքը, չինարենի մասին չէ, ախր: Առանց այդ էլ գրաբարայան ժառանգության մի զագլի մասն անհասանելի է, արեւմտահայերենն էլ կիսահասանելի է: Ինչու ենք արհեստական նեղացնում մեր մտահորիզոնը` արդյո՛ք այդքան շատ ունենք:
Կարծում եմ այս մի կետում գոնե պետք է համաձայնվեք: -
ustahrant
Կետ 2 Գրաբար:
Այստեղ ես պատրաստ չեմ որեւէ կոմպրոմիսի: Տեսե՛ք ինչ է ստացվում: Հենց ձեր մեջ, չնայած կրթված մարդու տպավորություն եք գործում, խոսում է մի տեսակ արհամարական վերաբերմունքը գրաբարի նկատմամբ: Յանի, գրաբարն ինչ ա, էդ հնությունը, որ մի բան էլ մեր երախաներին ծանրաբեռնենք: Գրաբարը որեւէ առարկայից որ այսօր դասավանդվում է դպրոներում պակաս չէ: Հարցն այն մեծ ժառանգությունն է, որի մի զգալի մասը չթարգմանված է մնում աշխարհաբար: Մի մասն էլ, ինչպես Նարեկացու Մատյանը ուղղակի անթարգմանելի է առանց էական կորուստների: Կասեք, Նարեկացի քչերն են կարդալու: Գուցե, բայց բայց կարդում են առհասարակ քչերը, դա չի նշանակում, որ դպչրոցում գրականություն պետք չէ դասավանդել: Առանց գրաբարի հայերնի իմացությունը թերի է: Մենք ունենք լեզվի զրագցամնա խնդիր, իսկ գրաբարը բազմաթիվ պատրաստի ձեւեր է տալիս: Ի վերջո գրական աշխարհաբարն այդպես էլ ստեղծվել է` բարբառը գրաբարացնելով: Մեր երախաները ավելի ծանրաբեռնված չեն քան չինացի, ճապոնացի, հույն եւ իտալացի երեխաները, որոնք անցնում են իրենց հին գրական լեզուները դպրոցում: Գրաբարի մասին կարող եմ շատ խոսալ, սա իմ конек-ն է, եւ այստեղ, ինչեպս ասացի նահանջելու տեղ չկա: -
ustahrant
Կետ 3. Օտար լեզուներ: Այստեղ կարող եմ, եթե ոչ համաձայնվել, ապա ընդունել, որ կա տեխնիկական խնդիր: Բայց մյուս կողմից, եթե իրոք ուզում են սերունդ ունենալ, որը աշխարհին բաց կլինի, այլ ոչ թե կվախենա մրցակցությունից, պետք է ինչ որ լուծումներ մտածենք: Ամեն դեպքում ես շատ եմ կարեւորում առնվազն տարածաշրջանային լեզուների խնդիրը: Դժվար է անտեսել նաեւ գերմաներենի ու ֆրանսերենի նման լեզուների կարեւորթյունը: Կա ի վերջո մասնավոր դպրոցների փորձը, ուր հիմա էլ երեխաները անցնում են մի քանի լեզուներ: Ինչու այդ փորձը չփորձել կիրառել առհասարակ հանրակրթական դպրոցներում: Կա՛մ, եթե խոսքը գնում է էլիտար դպրոցների մասին, ապա Եվրոպայոի էլիտար դպրոցներից շատերում այսօր էլ անցնում են դասական լեզուներ` լատիներեն, հունարեն, որոնց իմացութունը չափազանց կարեւոր է քաղաքակրթությայն ճանաչման առումով: Այդ դեպքում, ինչո՞ւ չի կարելի, որ մենք էլ օատարալեզու 2 տոկոս դպրոց բացելու փոխարեն, կամ լա՛վ, ձեր խաթր, դրան զուգահեռ` բացենք 12 տոկոս հաալեզու էլիտար դպրոցներ, ուր կդասավանդվեն հավելայլ լեզուներ:
-
ustahrant
Կետ 4. Կրթության հարցը գիտակներին թողնելու առումով: Ճիշտն ասած, այսպիսի փաստարկումը ինձ բացարձակ չի համոզում: Նախ` մենք գոնե համաձայն Սահմանադրության ժողովրդավարական երկիր ենք: Հետեւաբար հասաակության առանձին անդամներ, եւ խմբեր իրավունք ունեն հանդես գան առաջարկներով եւ նախաձեռնություներով: Այլ հարց է, որ կոնկրետ ոլորտի պատասխանատուներն ու փորձագետները կարող են դրանք այս կամ այն ակերպ գնահատել:
Երկորդ` կրթության գիտակ ասածը մի քիչ անորոշ հասկացություն է: Աշոտյանն էլ մասնագիտությամբ բժիշկ է, բայց դա չի նշանակում, որ նա չի կարող լինել կրթության նախարար: Նախորդ նախարարն էլ` Սպարտակը, պատմաբան էր: Ես էլ եմ պատմաբան: Դա, օրինակ, նշանակում է, որ ես անեւ որպես մասնագետ կարող եմ հանդես գալ, նաեւ պատմության դասավանդման հետ կապված խնդիրենրի առնչությամբ: Քանի որ լեզվագիտությունն էլ իմ նախասիրությունների ցանկում է, ապա այստեղ եւս ազատ եմ ինձ զգում հանդես գալ առաջարկություններով: Օրինակ, ֆիզիկայից, մի քիչ կդժվարանայի:)
ԻՐականում, կարծում եմ, կա այպպսի պահ: Հասարակությունից կարող են գալ նախաձեռնություններ եւ հարցադրումներ, դրանք կարող են ձեւակերպվել նաեւ մասնագետների կողմից, իսկ կրթության ոլորտի նեղ մասնագետների գործն էլ դրանց տեխնոլոգիան է: Ենթադրենք, մասնագետն ասում է, գիտեք, կա խնդիր` գրաբարը պետք է լինի դպրոցում: Որոշում ընդունողը քննարկում է այս հարցը, եւ համաձայնվում է կամ ո՛չ: Համաձայնվելու դեպքում էլ հանձնարարում է արդեն տեխնոլոգիայի առումով քննարկում: Կարծում եմ, սա շատ ավելի իրատեսական մոտեցում է, քան հղում անել միայն գիտակներին:
Էլ, չեմ ասում, որ ես առհասարակ սկեպտիկ եմ ցանկացած ոլորտի հայ փորձագետների առումով (պատմաբաններս, այդ թվում ես` բացառություն չենք):
-
-
ustahrant
ՍՈՎԵՏԱՀԱՅԻ ԱՆՓԱՌՈՒՆԱԿ ՎԱԽՃԱՆԸ
Հրանտ, կփորձե՞ք Ձեր գնահատականը տալ այսօրվա ստեղծված իրավիճակին, որո՞նք են մեր այսօրվա ամենաառաջնային խնդիրները: (More …)
-
ustahrant
-
ustahrant
Թող մեռելները թաղեն իրենց մեռելներին
Գալիք 2010թ. ոչ միայն նոր տարի է, այլև նոր տասնամյակի սկիզբ: Թվում է, թե տվյալ դեպքում կարող ենք գործ ունենալ ոչ միայն զուտ պայմանական, այլև բովանդակային անցման հետ: 2000-ականները, որոնք ձևական տեսանկյունից ավարտվում են այս տարի (բովանդակային առումով թերևս դրանց սահմանն անցնում է մոտավորապես 2008թ.-ով), մի ուրույն ժամանակաշրջան էին գոնե հետսովետական տարածքի համար (թերևս՝ նաև աշխարհի): (More …)
-
ustahrant
Շաբաթվա լավագույն նյութը
ԱՂՎԱՆԻ ՍԻՐՈՒՆ ԾԱՂԻԿՆԵՐԸ
ՄԱՐԻՆԵ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ (More …)-
Կարէն Ա. ՍԻՄՈՆԵԱՆ
Ազնիւ, խելացի եւ ազդեցիկ յօդուած, որտեղ հեղինակի իւրաքանչիւր դրոյթը հիմնաւորուած է ու համոզիչ։ Շնորհակալութիւն,
Մէկ նկատառում միայն — եթէ գրում ենք «ինժելիգենցիա» հասկանալի ու տեղիւն է, թէ ինչ ենք ակնարկում։
Բայց երբ գրաւոր խօսքի մէջ ներմուծուել է «ա»-ն իբրեւ օժանդակ բայ, հաւանաբար մոռանալու հետեւանք է որ «է»-ն ոչ միայն օժանդակ բայ է, այլ գոյական, որ երբեմն (հաճախ) իր վրայ է վերցնում օժանդակ բայի
ծանրութիւնը։
Ներողամիտ եղէք, խնդրում եմ։ Ռուսական ինծելիգենտը եւ քանաքեռի բարբառի մէջ ներխուժած «ա»-ն տարբեր բաների են իշմար տալիս։ Ափսոս է «է»-ն, որ է’ «է» — «есмь» (աւելի հասկանալի լինելու համար)։ -
hamo
հիտլեռն էլ էր ազատ ժամանակ նկարում
-
Մարինե
Շատ ցավում եմ, հարգելի Կարեն Սիմոնյան, որ մեծ ուշացումով նկատեցի ձեր արձագանքը իմ էս տեքստին (քանի որ առաջին մի քանի օրը արձագանքներ չկային, մտածեցի էլ չեն լինի ու չէի նայում):
Իմ «ա» երից շատերն են սրտնեղում, եւ դա շատ բնական ա, որովհետեւ ինքս էլ եմ հասկանում, որ փոխածս ընդամենը տառ չի, այլ ավելի խորքային բան: Էդ փոփոխությանը ինձ դրդել ա շատ որոշակի մի գեղագիտություն, որի մասին, ի դեպ, խոսում եմ «Աղվանի ծաղիկները» տեքստում:Հասկանալի չի թե ինչու եք ասում` «քանաքեռի բարբառի մէջ ներխուժած «ա»: Մեր գրական լեզվի հիմքը արարատյան (կամ քանաքեռի` ոնց կուզեք) բարբառն ա, որ մեջ «ա» օժանդակ բայը բոլորովին էլ ներխուժած չի, լավ էլ բնիկ ա: Ճիշտ հակառակը` «է»ն ա ոչ բնիկ ու ավելացված, «է»ն ա կամայականորեն լեզվի մեջ մտցված: «Է» -ի արհեստականությունը ես միշտ եմ զգացել, հիշում եմ որ բանաստեղծություն գրելիս աշխատում էի չօգտագործել էն բայական ձեւերը, որոնցում օժանդակ բայ կա: Բայց էն ժամանակ մտքովս չէր անցնի, որ հնարավոր ա գրել «ա» -ով ` ոնց որ խոսում եմ: Սովետական Հայաստանում ամեն ինչ անշարժ էր, էդ թվում` լեզուն: Էսօրվա Հայաստանում ամեն ինչ շարժվում ա:
-
Կարէն Ա.ՍԻՄՈՆԵԱՆ
Սիրելի Մարինէ, ես էլ պատահաբար նորից յայտնուեցի այս էջի վրայ։ Ուստի ասեմ, որ՝ նախ Փարիզով անցաք՝ գնացիք եւ էլ լուր էլ չէք տալի… Կամ «մէկ բարեւ էիր տալիս, այն էլ մոռացար»… Այնուհետեւ. գրողը, որ գրական լեզուն գործածողն ու զարգացնողն է, իրաւունք ունի գրել այնպէս, ինչպէս պահանջում է նիւթը։ Եւ ես միայն յիշեցրել եմ որ «Է»ն ոչ միայն օժանդակ բայ է, այլեւ բառ։ Հետեւաբար եւ հաւանաբար այդ տարբերութեամբ էլ ես ընկալում էմ բնագրերը (տեզստերը)։ Ինչ վերաբերում է «արարատեան բարբառին» ապա որքանով ուսումնասիրել եմ, գրական արեւելահայերէնը ծնուել է Մոսկուայի մէջ եւ նորնախիջեւանցիների ձեռամբ՝ խօսքիս բուն եւ փոխաբերական իամսոտվ։ Եւ այն, ինչ անուանում են «արարատեան» բարբառ — մեզ յայտնի պարսկահայերէնն է։ Եւ Արեւելեան Հայաստանի մէջ (պարսկահայաստան), բնական է, պէտք է որ մտնէր պարսկական թէ՛ տոնայնութիւն, թէ շեշտադրութիւն եւ թէ բառեր ու դարձուածքներ։ Եւ «արարատեան բարբառ» ասելով, սովետահայ բանասէրներն ու այլասէրերը պարզապապէս փորձել են իրենք էլ իրենց հերթին մասնակցութիւն ունենալ պատմութիւնը կեղծելու գործին՝ ըստ տխրահռչակ Չորրորդ Գլխի…
-
-
ustahrant
Չուժոյ պախմել 3
Նրանց, ովքեր դեռ երազում է «հաշտության» մասին, հիշեցնեմ, որ Կայսրությունները խաղաղություն են ստեղծում միայն իրենց սահմանների ներսում: Իսկ սահմանակից ազդեցության գոտիներում կայսերական քաղաքականությունը միշտ ուղղված է հակամարտությունների ստեղծմանը եւ խորացմանը: (More …)
-
Միքայել
նակոնեց-տը… դավնո պօռա ատկռիծ սվոյ բլոգ… ինչպես կասեին Լոսսկին ու Սերաֆիմ Սարովսկին:
բայց մի բան ասեմ — “սահմանենք սահմանը” հոդվածը չի բացում, խնդիր կա ինչ-որ
-
Միքայել
վայ, ներող ուստա ջան, լինքը լավ էլ սարքել ես, սաղ չյոտկի ա, ես էի սխալ քոփի արել:)
-
-
ustahrant
))))))
Չի բացվում ստեղից, թե՞ թերթ.ամ-ից: Ոնց որ թե պիտի բացվի, Սերաֆիմ ջան: 🙂 -
Միքայել
Էն քո տված լինքով չի բացվում, ընենց իհարկե ես մտել եմ թերթ.ամ — ում կարդացել եմ, պռոստը ասցի ասեմ, դզես որ ստեղից նորմալ բացվի
-
mazd
Ճիշտ են ասում, tert.am-ում դրածդ լինքը չի բացվում:
ես մի բանի համար եմ շատ ուրախ, որ ամեն անգամ ուզեմ մեկնաբանություն գրեմ քո մոտ, փավորդ չի ուզելու:
🙂
-
ustahrant
Բայց չեմ ջոգում, ինչն եմ սխալ արել, որտեւ իմ մոից բացում ա: Մի հատ հեսա էլի կքչպորեմ: ………
Վայ, հենա, Միքայելն ասում ա, որ բացվում ա արդեն: Վոբշեմ, տղերք, դուք կողմնորոշվեք վերջը բացվում ա, թե չէ: 😉 -
Բիձա
Ուստա Հրանտ ջան,
Կարդում եմ քո հոդվածները ու մտածում, որ ինչպես բոլոր հայերին, այնպես էլ քեզ, հատուկ է սևեռվածությունը:
Ակումբ am-ում քննարկում ենք տարբեր քաղաքական թեմաներ: Ես էլ մասնակցում եմ «բիձա» մականվամբ: Վիճում ենք Ռուսաստանի մասով եվս: Քո թունդ երկրպագուներից Ռամերը տվեց լինքերը կոնկրետ քո այս հոդվածների համար որ համոզվեմ, թե Ռուսաստանն ինչ բոբո է մեր հանդեպ:
Ինչ ասեմ, չիմացողին քո դիրքորոշումը կարող է համոզիչ թվալ, բայց ոչինչ, որ չես հիմնավորել, թե Ռուսաստանը հայերին թուրքերի տակ կոխելուց ինչ օգուտ կունենա՞:
Սա է հիմնական հարցը, մնացածը բլեֆ են:
Ռուսամետ սերունդն էլ կարդալով մտածում է, մտածում, ու բան չի հասկանում:
Եթե գումարային ասեմ, հիմա ես ոչ-հայամետ եմ: Քանի որ հայ են սերժ-ռոբ-դոդ- լֆիկը, սահմանադրական աբսուրդային տափակության վրա վախից խփնված ու էն գլխից մեզ էս կեղտի մեջ կոխած լեվոնը:
Մանացածը փոստ եմ անելու ակումբ- ում այսօր, քաղաքական քննարկումներ թեմայից դուրս բաժնում: Եթե հետաքրքիր է, կարդա:
http://www.akumb.am/showthread.php?21661 -1908873#post1908873
վերջին էջը: -
Բիձա
Կարդում էի «Հակաբայղուշականը» ու մտածում էի, որ թղթի վրա ամեն ինչն էլ տեսք է ստանում ու լրջություն ձեռք բերում:
Օրինակ լավ էլ դասակարգված ու բնութագրված էին թե ամենագետը, թե գլուխ հարթուկողը, թե պոռոտախոս անբանը, թե բայղուշը, թե բայղուշի քեռի -բիձեն:
Ինչու չէ, — սաղ էշ, ես փալան!
Իմ կարծիքով դասակարգման մեջ բացակայում էր էդ բոլորի գլխավորը-ուստեն: Չաքուջի փոխարեն չիբուխը ձեռին, մեկ նալին, մեկ մեխին խփող, բայց և ապագայի հետ ու ապագայի անունից խոսացող, ու հայրերի ու պապերի դիլխոր իմաստակությունը թաղող ուրախ հայը:
Բայղուշի քեռիները գիտեն, որ ամեն անգամ սպիտակ կամզոլով արենա դուրս գալը ընդամենը կրկեսային տրյուկ է-կյանքի համար անպիտան: Դրա համար էլ գերադասում են կրկեսում հեռու նստած ծափ տալը, պերերիվին էլ մարոժնի, կամ պոնչիկ ուտելը: Թաղվելու հարցում էլ ապավինելով –լասը բացվի, բարին հետը, քեզ հայտնի խորհրդին:
Հարգանքով առ ոչ-երկնային ապագան -բիձա -
ustahrant
Բիձա ջան, նախ` եթե մի քիչ ուշադիր նայեք, հակաբայղուշականը գրված չէ այն ոճով` թե սաղ վատն են, ես եմ լավը. հեղինակը իրեն տեսնում է հայկական կոնտեքստի մեջ, եւ որպես այդպիսին մատնանշում է ընդհանրական հոգեվիճակները, խոսում է մենք-ի անունից: Հետեւաբար խնդիր չեմ տեսնում իմ բոլոր մատնանշած տարրերը նախ տեսնել հենց իմ եւ իմ ընկերների մեջ, եւ հնարավորինս վերահսկել դրանք: Հենց դրանում էլ կուզենայի տեսնել իմ եւ իմ նմանների տարբերությունը` չտրվել բայղուշությանը:
Ինչ վերաբերվում է մեկ նալին, մեկ մեխին խփելու ձեր “յազվությանը”: Սա կանխատեսելի եւ ծանոթ, նաեւ` մերկապարանոց, բայց անկեղծ ասած ինձ քիչ հետաքրքրող կարծիք է, երբ որեւէ մեկի ասածը դուր չի գալիս, կամ անծանո է թվում: Ամեն դեպքում, շնորհակալ կլինեի, եթե կոնկրետ օրինակներով ինձ փորձեիք ցույց տալ` նալն ու մեխը:
Մի հարց էլ տամ` էդ չիբուխից ինչո՞ւ էդ էդքան բարդույթավորվում:
Ամեն դեպքւոմ քննադատությունը միշտ էլ հետաքրքրիր է կարդալ, բայց երբ այն ավելի առարկայական է, եւ ոչ անձնավորված (չիբուխ եւ այլն, լավ ա մորուքը չհիշեցիք), շատ ավելի արդյունավետ է: -
Բիձա
Գնահատելի էր պատասխանդ ստանալը: Հուսով եմ որ պատասխանս էլ կընկալես հայերին ոչ հատուկ քաղաքավարության ու զրուցակցի հանդեպ փոխադարձ հարգանքի շրջանակներում:
Բա ուստա ջան, 5 կերպար ես քննարկել ու վերջում էլ քյասար գրել ես, թե դու դրանցից ոչ մեկի մեջ էլ չես, այլ ապագայի հետ ու ապագայի անունից խոսացողն ես: Այդ ամենից հետո ոնց քեզ պատկերացնեմ «մենք»-ի մեջ, կամ գոնե կողքին՞:
Դու վերապահում ես քեզ վերահսկելու իրավունքը, բայց մերժում ես այն այլոց, հաշվի չառնելով, որ , որ ուրիշներն էլ մի բան գրելուց ու առաջարկելուց իրենք էլ իրենց չափով են իրենց վերահսկում: Որ քո աչքին երևացած բարդույթներն էլ մի գուցե իրենց իրական աշխարհընկալումն է, ու ելքերի տեսլականը, այլ ոչ թե բայղուշություն, բիձություն կամ յազվություն՞:
Ըստ որ չափանիշի ես առանձնացրել քեզ ու քո նմաններին մյուս քննարկվածներից՞: Քո հոդվածները որ լավ քչփորեմ, թե ամենագետը, թե գլուխ հարթուկողը, թե պոռոտախոս անբանը, թե բայղուշը, թե բայղուշի քեռի –բիձեն էլ դուրս կգան:
Հենց վերը ներկայացված իմ առաջին նամակում քաղաքական քննարկման տրամաբանության ու էթիկայի շրջանակներում քո նալ ու մեխ խփելու հարցն էի քեզ տվել- «ոչինչ, որ չես հիմնավորել, թե Ռուսաստանը հայերին թուրքերի տակ կոխելուց ինչ օգուտ կունենա՞:» Պատասխան չեղավ, փոխարենը «բիձեն» քո համար դարձավ քֆրտելու ընդհանրացված կերպար: Խոսում ես անձնավորելուց: «բիձեն» օդից հայտնվեց քո մտքում որպես կեպար՞:
Կենտրոնացել ես հին սերնդի վրա, որպես ներկա վիճակի պատասխանատուների: Ու ոչ ավել, ոչ պակաս, արդենն երկրորդ հոդվածով /իմ իմացած/ ներկա աբսուրդի պատճառը չգիտեմ որ տրամաբանությամբ հին սերդի հեռանալու հետ ես կապում:
ՀԱԿ-ի առաջնորդը թե տարիքային, և թե գործնական առումով բիձա չի՞: Հենց էդ բիձեն չէր, որ կերավ մեծ-մեծ բողկերը՞: Մի անգամ մի կարգին խոսք ասել ես էդ բողկերի մասին՞: Հենց էդ համար առաջին բայղուշի պատասխանատվության հարցը գոնե ընկերական շրջապատում կամ առավել ևս, ՀԱԿ-ում քննարկել ես՞:
Գրում ես թե իմ կարծիքը քեզ չի հետաքրքրում: Իսկ ինչու ուրիշներին պետք է հետաքրքրի քո կարծիքը, այն դեպքում, երբ քո հոդվածներում ուրիշների վրա թքած ունենալը հենց զռռռում է՞:
Այն, որ ես կարդացել եմ քո հոդվածները և դրանք քննարկում եմ, հենց հարգանքի նշան է քո հանդեպ: Բայց ինչի ես կարծում, որ քեզ կարդացողը քեզանից մի կարգ ցածր է, անարժան քննարկման կամ հարգանքի:
Չիբուխից էլ ոչ թե բարդույթավորվել եմ, այլ ուստի կերպարին ավելի սազական գործիքով եմ փոխարինել:
Հաջորդ անգամ մորուքին էլ կարող եմ անդրադառնալ, կախված քո ցուցաբերած գրական վերաբերմունքից հանդեպ «բիձեքը»
Հարգանքով: -
Բիձա
Լրացում վերջի տողին:
-“ու քրերիս տղեքը”: -
ustahrant
Ահա, թե ինչն է հարցը…..Ես ել, անկեղծ ասած զարմացա, քանի որ նեղվածություն եւ ագրեսաի զգացի, որը կարծես էդքան էլ ադեկվատ չէր….Դե հիմա, փաստորեն իմ առջեւ բարդ խնդիր ա, ապացուցելու, որ Բիձայի կերպարն իմ հոդվածում որեւէ առնչւոթյուն չուներ ձեր նիկի հետ: Սա երեւի թե հեշտ չէ, բայց հավատացեք, որ սա իրոք տարրօրինակ համընկնում էր: Ես ձեր նախկին քոմենտը պարզապես չեմ էլ նկատել, քանի որ շատ երկար այստեղ չեմ մտել, եւ ժամանակ չէի գտնում թարմացնելու: …Ամեն դեպքում, ինչ ասեմ, կներեք, որ էսպիսի իմար վիճակ ստացվեց: Ուղղակի, ինքրեդ մտածեք, թէ ինչ իմաստ կար ինձ անկապ “կպնելու” մեկին, որին նույնիսկ չեմ ճանաչում, ու առիթ չունեմ վիրավորելու, այն էլ հրապարակյին: …Առանց այդ էլ, դառը փորձից ելնելով շատ զգույշ եմ դառելկ հոդվածներում անձնական պահերով, բայց արի ու տես, որ ապահովագրված չես նաեւ էսպիսի թյուրիմածություններից: Ինչեւէ: …
ՄՆացածի մասին, հիմա ուղղակի հնարավորություն չուենմ ծավալվելու: Ես ենթադրում եմ, ամեն դեպքում էս բլոգ վերակենդանացնել մինչեւ ամսվա վերջ, էդ ժամանակ, եթե դեմ չեք լինի, ավելի կմանրամասնեմ:
-
-
ustahrant
Գիտե՞ք՝ մեզ կոտորել են, ….եկե՛ք իմ հետ կինո
…չնայած այսքան տարի աշխարհին համոզել ենք, որ հայերը մինչև հիմա ապրում են Ցեղասպանության ցավով, իրականում սովետահայերի համար դա երբեք էլ լրջորեն վերապրած մարդկային ողբերգություն չի եղել, լավագույն դեպքում՝ քաղաքական շահարկման առարկա կամ ռուս աղջիկ կպցնելու միջոց… (More …)
-
սէվ
կիսագրագիտությունը սովետահայ մտավորականության գլխավոր հատկանիշն է… և ոչ միայն:
-
ustahrant
Էդ հարյուր տոկոս:
-
ustahrant and 
Gayane are discussing. 
Robin Hood, and 
ani are discussing. 
Մարինե, and 
hamo are discussing. 
սէվ are discussing. 
Պատասխանել