Նեդոլյանի հարցազրույցը Լրագրին (շատ լավն ա)
ՀԱՋՈՐԴ ՔԱՅԼԻ ՈՐՈՆՈՒՄԸ (More …)
Updates from Փետրվարի, 2010 Toggle Comment Threads | Ստեղնաշարի կարճատներ
-
ustahrant
-
ustahrant
Օրվա լավագույն նյութը
ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՍՆՎԵԼՈՒ ԻՆԵՐՑԻԱՆ
Հովհաննես Հովհաննիսյան
http://lragir.am/armsrc/comments30369.htmlԱնկախ Հայաստանի պատմությունը ցույց է տալիս, որ հանրային գիտակցությունը, մամուլը, մտավորականությունը հասարակության մեջ տեղ գտած բոլոր անհաջողությունների, արտաքին քաղաքականության մեջ կրած պարտությունների համար մեղավոր է համարում միայն ու միայն մեկ համակարգային մարմնի` իշխանությանը: (More …)
-
Մարինե
Որ ՀԱԿ-ը վերակառուցման կարիք ունի` շատերս էինք հասկանում ու երեւի թե վաղուց էինք հասկանում, բայց որ հիմա շատերս արդեն սկսել ենք նաեւ խոսել… Էդ երեւի նշանակում ա որ էս հարցի լուծման շանսն ենք էսօր տեսնում: ՀԻմա ի՞նչ անենք` սպասենք որ Կոնգրեսի վերեւներից արձագանքեն կամ չարձագանքե՞ն, թե ինքներս ինչ որ բան նախաձեռնենք:
-
ustahrant
Մարինե ջան, ես կարծում եմ` երկրորդը: Դա չի նշանակում, թե չարժի փորձել եւս մեկ նգամ ինչ որ բան բացատրել, եթե նման ցանկություն “վերեւներն” ունենան:
Ինչ վերաբերվում ա “ինքներս նախաձեռնենքն”-ին: Չեմ ուզում, որ սա էլ լինի ինքնանպատակ ու հախուռն նախաձեռնություն, որը հետո կարժանանա հայկական նախաձեռնությունների ստանդարտ ճակատագրին:
Իմ կարծիքով վիճարկելի է նախ եւ առաջ նոչ թե ՀԱԿ քաղաքական արդյունավետության խնդիրը, այլ հասարակական արդյունավետության հարցը: Քաղաքականի պահով, ես ինձ ի տարբերություն հայ ազգի մեծ մասի չեմ համարում մեծն փորձագետ, եւ կարող եմ սխալ, կամ ճիշտ լինել, համաձայնվելով, կամ չհամաձայնվելով ՀԱԿ-ի հետ:
Հասարակականում, չնայած եսւ փորձագետ չեմ, բայց, կարծում եմ շատ ավելի հստակ կարող եմ նշել, ինչը պետք է արվեր, ու չի արվել:
Էսօր կարող ենք ամփոփել, որ ՀԱԿ-ն իրա հասարակական դերը չկատարաեց, կամ վատ կատարեց: Չկազմակերպեց հասարակական այն ներուժը, որը ուներ, մի տեսակ անտեր թողեց դա: Այլընտրանքային հաարակություն չձեւավորեց: Քաղաքացիական հասարակության սաղմը չվերածվեց ավելի մեծ բանի:
Յիմա ես ամենանախնական խնդիրը տեսնում եմ այն բանի մեջ, որ էս ամենը նախ եւ առաջ հստակ, կետ առ կետ ու կոնկրետ ձեւակերպվի: Շատ կոնկրետ օրինակներով` ինչ չարվեց: Որպեսզի հետ պարզ դառնա, թե եղած ռեսուրսով մենք ինչ կարող ենք անել, գոնե մասամբ էս բացը լրացնելու համար: Այսինքն, ես չեմ ուզում, որ մենք մի բան անենքն, չունենալով հստակ կետ առ կետ էդ ձեւակերպումը: Մենք էս պահին ունենք դեռ ավելի ընդհանուր ձեւակերպումներ, մեզ էլ գուցե դեռա ամեն բան հստակ չէ` թե մենք ինչ ենք ուզում կոնկրետ:
Եթե համաձայն ես մտքերի էս ուղղության հետ, ու եթե այլ համաձայնվողբեր կան, արի փորձենք էս ուղղությամբ շարժվենք: Ուղղակի էլի եմ ասում, ես կնախընտրեմ մտածված, քայլ առ քայլ, խորացված, ու կոնկրետ տեսանելի “ապրանք” տվող տեմպը արագին էս պարագայում:Հ.Գ. Էն հայ-թուրքականի պահով ավելի ուշ կպատասխանեմ: Հիմա չեմ հասցնում, իսկ էս հարցը ավելի չխոսացված ու կարեւոր ա ունց որ, քան հայ-թուրքականը:
-
Մարինե
Համաձայն եմ, որ նախ ձեւակերպենք` ինչ չկա եւ ինչ ենք ուզում, հետո փորձենք դրան հասնել: Ինձ դուր եկավ «այլընտրանքային հասարակություն» ձեւակերպումը: Կարելի ա օգտագործել էդ բառը: Կարելի ա նույնիսկ ասել` այլընտրանքային կոնգրեսական: Ես այլընտրանքային կոնգրեսական եմ :)) Ոնց որ վատ չի հնչում:
-
Անտառապահ
Հարգելիներս, ծիծաղելի է խոսել ՀԱԿ–ի վերակառուցման մասին, երբ ԼՏՊ–ն բացահայտորեն գործարքի է գնում իշխանության հետ։ Ուրիշ բան, որ ՀԱԿ–ից մարդիկ հավաքվեն ու նոր բան ստեղծեն, այսինք տարանջատվեն սերժին քծնող ու նրան Ռոբից պաշտպանողի դերը ստանձնած ու ծերունական զառամախտով տառապող լևոնից։
Օրինակ, դու Հրանտ, ճիշտ ուղու վրա ես, մանրից տարանջատվում ես լևոնից ու դա լավ է։ Մարինեն դեռ վկայի (էս պահին չեմ կարող ասել Լևոնի՞, թե՞ սերժի) կարգավիճակ ունի, զոմբիացման մեջ է։ Նման մարդկանցով նորմալ բան սարքել հնարավոր չէ։ Մարինե պետրոսյանը մի հատ օֆ էլ չի անում ու հանգիստ մոռացության է տալիս միլիոնուկես զոհերին՝ այդ մարդու հետ ո՞նց կարելի է լավ բան սարքել։ Միլիոնուկեսին մոռացողը՝ 10 զոհին, որոնք եղան մարտի 1–ին՝ կմոռանա ու կմոռանա, ինչպես որ դա արեց լևոննն իր վերջին ելույթում։ Պարզվում է, որ մարդասպան սերժի հետ լևոնը պատրաստ է համագործակցել, միայն թե ազգը չպառակտվի։ Պահո՜, ազգի մի մասին տականք անվանողն արդեն սկսել է մտածել չպառակտվելու մասին։ Ազգը ղարաբաղցիների, մոնղոլ–թաթարների բաժանողը՝ հիմա մտածում է ազգը չպառակտելու մասին։ Սա փարիսեցիություն է, ուրիշ ոչինչ։ Ու նրա զոմբի հետևորդները հիմա սկսել են թութակի պես կրկնել լևոնի խոսքերը և շատ իմաստուն որոշում են համարում Եղիազար այնթափցու օրինակով սերժին պապա պռիզնատ գալը։ Մարինե ջան, տասը զոհին դուք արդեն ծախեցիք, բայց մազալուն էն ա, որ առնող չեղավ։ Սերժ ոճի համաձայն, ինքը լևոնի ծախվելու պատրաստակամութունը շահագործելու ա մինչև վերջ, ոնց որ իրան Էրդողանն ա կզացնում մինչև վերջ, ու դրանից հետո լևոնից կսարքի գեղամյան–դհոլ ու ՍԿ կանի։ Էդ ա լինելու լևոնի ու իրա վկաների վերջը։
Շատ խնդալու ա, բայց լևոնն արդեն խոսում ա քսան հազարանոց կորիզի մասին ու ասում որ պետք ա դողալ դրա համար։ Գիտե՞ք, թե ինչի ա դողում։ Քանի էդ ենթադրյալ կորիզը կա՝ ինքը ծախվելու շանս ունի։ Հենց էդ կորիզը չլինի՝ ինքը կդառնա մի հատ տարիքն անցած պուտանկա, ում ոչ ոք էլ չի ուզում էն բանից անի։ Դե պահեք ու փայփայեք ձեր քսան հազարանոց մանրադրամներին -
Արա Ասատրյան
Անտառապահ, շատ ափսոսում եմ, որ այդքան կեղտոտ լեզու ունես: Գուցե քո մտքերը պետք գային վերը նշված հարցերը քննարկելու համար, բայց զզվելի պահվածքով դու քեզ դուրս ես դնում շփվելու հնարավոր սահմաններից: Դրա համար էլ քեզ նույնիսկ չպատասխանեցին: Բայց ոչինչ, քեզ նմանները պիտի լինեն, որ համեմատության վառ օրինակ ծառայեն: Ամեն դեպքում առողջ եղիր:
-
-
ustahrant
Շաբաթվա լավագույն նյութը
ԱՂՎԱՆԻ ՍԻՐՈՒՆ ԾԱՂԻԿՆԵՐԸ
ՄԱՐԻՆԵ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ (More …)-
Կարէն Ա. ՍԻՄՈՆԵԱՆ
Ազնիւ, խելացի եւ ազդեցիկ յօդուած, որտեղ հեղինակի իւրաքանչիւր դրոյթը հիմնաւորուած է ու համոզիչ։ Շնորհակալութիւն,
Մէկ նկատառում միայն — եթէ գրում ենք «ինժելիգենցիա» հասկանալի ու տեղիւն է, թէ ինչ ենք ակնարկում։
Բայց երբ գրաւոր խօսքի մէջ ներմուծուել է «ա»-ն իբրեւ օժանդակ բայ, հաւանաբար մոռանալու հետեւանք է որ «է»-ն ոչ միայն օժանդակ բայ է, այլ գոյական, որ երբեմն (հաճախ) իր վրայ է վերցնում օժանդակ բայի
ծանրութիւնը։
Ներողամիտ եղէք, խնդրում եմ։ Ռուսական ինծելիգենտը եւ քանաքեռի բարբառի մէջ ներխուժած «ա»-ն տարբեր բաների են իշմար տալիս։ Ափսոս է «է»-ն, որ է’ «է» — «есмь» (աւելի հասկանալի լինելու համար)։ -
hamo
հիտլեռն էլ էր ազատ ժամանակ նկարում
-
Մարինե
Շատ ցավում եմ, հարգելի Կարեն Սիմոնյան, որ մեծ ուշացումով նկատեցի ձեր արձագանքը իմ էս տեքստին (քանի որ առաջին մի քանի օրը արձագանքներ չկային, մտածեցի էլ չեն լինի ու չէի նայում):
Իմ «ա» երից շատերն են սրտնեղում, եւ դա շատ բնական ա, որովհետեւ ինքս էլ եմ հասկանում, որ փոխածս ընդամենը տառ չի, այլ ավելի խորքային բան: Էդ փոփոխությանը ինձ դրդել ա շատ որոշակի մի գեղագիտություն, որի մասին, ի դեպ, խոսում եմ «Աղվանի ծաղիկները» տեքստում:Հասկանալի չի թե ինչու եք ասում` «քանաքեռի բարբառի մէջ ներխուժած «ա»: Մեր գրական լեզվի հիմքը արարատյան (կամ քանաքեռի` ոնց կուզեք) բարբառն ա, որ մեջ «ա» օժանդակ բայը բոլորովին էլ ներխուժած չի, լավ էլ բնիկ ա: Ճիշտ հակառակը` «է»ն ա ոչ բնիկ ու ավելացված, «է»ն ա կամայականորեն լեզվի մեջ մտցված: «Է» -ի արհեստականությունը ես միշտ եմ զգացել, հիշում եմ որ բանաստեղծություն գրելիս աշխատում էի չօգտագործել էն բայական ձեւերը, որոնցում օժանդակ բայ կա: Բայց էն ժամանակ մտքովս չէր անցնի, որ հնարավոր ա գրել «ա» -ով ` ոնց որ խոսում եմ: Սովետական Հայաստանում ամեն ինչ անշարժ էր, էդ թվում` լեզուն: Էսօրվա Հայաստանում ամեն ինչ շարժվում ա:
-
Կարէն Ա.ՍԻՄՈՆԵԱՆ
Սիրելի Մարինէ, ես էլ պատահաբար նորից յայտնուեցի այս էջի վրայ։ Ուստի ասեմ, որ՝ նախ Փարիզով անցաք՝ գնացիք եւ էլ լուր էլ չէք տալի… Կամ «մէկ բարեւ էիր տալիս, այն էլ մոռացար»… Այնուհետեւ. գրողը, որ գրական լեզուն գործածողն ու զարգացնողն է, իրաւունք ունի գրել այնպէս, ինչպէս պահանջում է նիւթը։ Եւ ես միայն յիշեցրել եմ որ «Է»ն ոչ միայն օժանդակ բայ է, այլեւ բառ։ Հետեւաբար եւ հաւանաբար այդ տարբերութեամբ էլ ես ընկալում էմ բնագրերը (տեզստերը)։ Ինչ վերաբերում է «արարատեան բարբառին» ապա որքանով ուսումնասիրել եմ, գրական արեւելահայերէնը ծնուել է Մոսկուայի մէջ եւ նորնախիջեւանցիների ձեռամբ՝ խօսքիս բուն եւ փոխաբերական իամսոտվ։ Եւ այն, ինչ անուանում են «արարատեան» բարբառ — մեզ յայտնի պարսկահայերէնն է։ Եւ Արեւելեան Հայաստանի մէջ (պարսկահայաստան), բնական է, պէտք է որ մտնէր պարսկական թէ՛ տոնայնութիւն, թէ շեշտադրութիւն եւ թէ բառեր ու դարձուածքներ։ Եւ «արարատեան բարբառ» ասելով, սովետահայ բանասէրներն ու այլասէրերը պարզապապէս փորձել են իրենք էլ իրենց հերթին մասնակցութիւն ունենալ պատմութիւնը կեղծելու գործին՝ ըստ տխրահռչակ Չորրորդ Գլխի…
-
-
ustahrant
Ինչո՞ւ Կարլսընը չի վերադառնում
“Ինքնագիր” ամսագրի երկրորդ համարում տպագրվել էր երիտասարդ երաժիշտ Արման Մարտիրոսյանի “Մերի” բանաստեղծությունը։ Այն առանձնապես ուշադրության չարժանացավ (More …)
Արա Ասատրյան, 
Անտառապահ, 
Մարինե, and 1 other are discussing. 
hamo are discussing. 
Ուստա Հրանտի արհեստանոց 
Պատասխանել